1. Podjęcie decyzji o zastosowaniu neuromonitoringu w leczeniu chirurgicznym pacjenta
2. Skonsultowanie zakresu IONM, doboru liczby kanałów odbiorczych i stymulacyjnych, akcesoriów do zabiegu, użycie właściwego szablonu operacyjnego
3. Przekazanie informacji dla Anestezjologów w celu przygotowania właściwego prowadzenia znieczulenia ogólnego pacjenta
4. Przygotowanie pacjenta do podłączenia elektrod i podłączenie elektrod odbiorczych i stymulujacych
5. Wykonanie badania IONM przed rozpoczęciem pracy chirurgicznej
6. Neuromonitoring w trakcie zabiegu chirurgicznego
7. Zakończenie pracy neuromonitoringu, odłączenie elektrod od pacjenta
8. Sporządzenie raportu z zabiegu

AD.1  Lekarz prowadzący zgodnie z jednostką chorobową, stopniem jej zaawansowania, własną wiedzą i doświadczeniem podejmuje decyzję dotyczacą zastosowania IONM w leczeniu chirurgicznym. O swojej decyzji informuje pacjenta wyjaśniając do czego ma służyć neuromonitoring i uzyskuje akceptację pacjenta na dodatkową ochronę neurofizjologiczną.

AD.2  Lekarz prowadzący konsultuje z asystą neurofizjologiczną zakres neuromonitoringu jaki ma zostać wdrożony w czasie zabiegu, na tej podstawie dobiera się właściwy szablon operacyjny oraz akcesoria do zabiegu.

AD.3  Lekarz prowadzący przekazuje do Anestezjologów informację o zastosowaniu IONM do operacji danego pacjenta – w ośrodku, gdy prowadzony jest IONM systematycznie wystarczy dopisać do planu operacyjnego “NEUROMONITORING”. Postępowanie Anestezjologów w przygotowaniu znieczulenia ogólnego pacjenta ma zapewnić odczyt biosygnałów przewodnictwa nerwowo-mięśniowego oraz uśrednionych odpowiedzi potencjałów wywołanych.

AD.4  Pacjent po znieczuleniu oraz ułożeniu na stole operacyjnym zostaje podłączony do system neuromonitoringu, czynność ta w zależności od zaplanowanych liczby kanałów odbiorczych i stymulacyjnych może zająć od 10 do 30 minut. Etap jest ten o tyle ważny, iż od prawidłowego podłączenia elektrod do pacjenta, zabezpieczenia przewodów, sprawdzenia prawidłowych wartości impedancji zależy jakość i wiarygodność przebiegu neuromonitoringu – stąd poświęcenie kilku minut więcej jest z korzyścią dla wyniku zastosowania IONM. Szybsza procedura występuje w chirurgii tarczycy, gdzie elektroda odbiorcza zostaje naklejona na rurkę intubacyjną wprowadzaną przez lekarza Anestezjologa w procedurze intubacji.

AD.5  Jeszcze przed pierwszym użyciem skalpela system neuromonitoringu dokonuje zapisu odpowiedzi stanowiących tzw. linię bazową (ang. baseline) stanowiącą odniesienie dla dalszych odczytów, prawdopodobnie zakłócanych pod wpływem interwencji chirurgicznej. Jest to również ważny etap, w czasie zabiegu neuromonitoring odnosi się do poprzednich zapisów.

AD.6  W trakcie zabiegu chirurgicznego istotne jest śledzenie krzywych odpowiedzi oraz informowanie o istotnych zmianach zespołu operacyjnego. Zmiana wartości parametrów (kształt krzywej, występowanie charakterystycznych załamków, latencja i amplituda międzyszczytowa) poza określone granice stanowi sygnał o możliwym wystąpieniu ryzyka deficytu neurologicznego – od tego, jak szybko ta informacja zostanie przekazana i jak szybko zespół chirurgiczny na taką informację zareaguje, jakie podejmie działania weryfikujące strategię chirurgiczną  zależy czy może to być przemijający lub trwały deficyt neurologiczny po operacji.

AD.7  Po zakończeniu zabiegu chirurgicznego jeszcze przed wybudzeniem pacjenta nastepuje odłączenie elektrod od pacjenta, zebranie wszystkich elementów kablowych przedłużaczy i interfejsów pacjenta.

AD.8  Raport z przebiegu neuromonitoringu sporządzany jest na podstawie zapisów krzywych rejestrowanych podczas zabiegu, wprowadzanych komentarzy, rejestrowaniu różnych innych parametrów. Raport jest podpisywany przez operatora i dołączany do historii choroby pacjenta.