Rozwój neuromonitoringu śródoperacyjnego w naszym kraju

Neuromonitoring jest znany w medycynie od dziesięcioleci, jego prawdziwy rozwój przez opracowanie wiarygodnych, powtarzalnych szablonów operacyjnych to lata 90-te XX wieku. W Polsce pojawił się pod koniec XX wieku ale z powodu braku wiedzy i doświadczenia tylko nieliczne ośrodki potrafiły samodzielnie, z konsekwencją i „naukową zaciętością” zgłębiać tajniki IONM, budować własne doświadczenie kliniczne. „Nową erą” dla rozwoju neuromonitoringu są lata 2007-2008 kiedy to rozpoczął się aktywny proces wdrażania IONM w Polsce.

Odbywało się to na bazie nowych systemów wprowadzanych do obrotu na rynek medyczny, bazujących na zaawansowanej technice elektronicznej – pozyskiwania, wzmacniania i przetwarzania sygnałów z kanałów odbiorczych oraz zastosowania stymulatorów stałoprądowych o szerokich wartościach nastaw parametrów. Ważną rolę odgrywał intuicyjny i łatwy do nauczenia interfejs przygotowany w języku Polskim. Zainteresowanie IONM stopniowo wzrastało, w 2015r. już około 100 ośrodków posiada własne urządzenia lub systematycznie korzysta z usługi IONM.

W tym miejscu należy wskazać przeszkody w większej popularyzacji neuromonitoringu w Polsce – znikoma liczba przeszkolonych i doświadczonych osób, które obsługują urządzenia IONM wspierając w ten sposób zespoły chirurgiczne oraz brak finansowania nakładów techniki medycznej i wynagrodzenia osób prowadzących IONM. Pomimo tych braków widać znaczący, samoistny postęp w tej dziedzinie, wynikający z przekonania iż neuromonitoring stanowi ważny element procesu leczenia chirurgicznego pacjenta. Znajduje zastosowanie zwłaszcza w takich specjalnościach jak chirurgia endokrynologiczna, otolaryngologia, chirurgia dzieci, chirurgia kręgosłupa, neurochirurgia.

Aktualne działania środowiska medycznego oraz branży techniki medycznej skupiają się na rozwijaniu zakresu zastosowania neuromonitoringu w nowych obszarach leczenia chirurgicznego (pIOM – neuromonitoring w chirurgii miednicy mniejszej) oraz zwiększaniu liczby przeszkolonych osób, które mogłyby spowodować częstsze stosowanie IONM w codziennej praktyce chirurgicznej.