Informacje dla specjalistów

Neuromonitoring dla specjalisty chirurga oznacza aktywną asystę neurofizjologiczną w trakcie resekcji. Ilekroć chirurg chce sprawdzić stan neurofizjologiczny pacjenta, przebieg nerwu w polu operacyjnym, zweryfikować czy tkanka posiada struktury nerwowe, może to uczynić „na żądanie”, sprawdzając tkankę sondą stymulacyjną lub wraz z asystą neurofizjologiczną sprawdzić potencjały wywołane – wszystko zależne jest od rodzaju zabiegu operacyjnego oraz prowadzonych modalności pomiarowych.

Neuromonitoring nigdy nie działa sam z siebie – nie ma systemów automatycznych, samodzielnych, nie wymagających obsługi – ZAWSZE niezbędny jest świadomy wybór chirurga, planowany pod względem rodzaju zabiegu, miejsca resekcji, stopnia zaawansowania zmiany chorobowej oraz przewidywanych rezultatów leczenia chirurgicznego. Obsługa systemu IONM może być prowadzona przez zespół chirurgiczny (potencjały wywołane EMG) lub wymaga dedykowanej osoby, która skupia się na bieżących wskazaniach i jest w stałym kontakcie z zespołem chirurgicznym informując o istotnych zmianach.  Bardzo ważnym aspektem jest wysoki poziom zaufania i wrażliwość na informacje ostrzegające podawane ze strony doświadczonej asysty neurofizjologicznej, która w sposób umiejętny potrafi komunikować się z zespołem operacyjnym i Anestezjologami.

Ważne dla chirurga i efektu jego pracy w leczeniu pacjenta jest to, że poza własną wiedzą i doświadczeniem chirurg dysponuje obiektywnym narzędziem do potwierdzenia neurofizjologicznego stanu pacjenta w trakcie operacji. Wyniki stymulacji (odpowiedzi wywołane EMG, MEP, D-wave, odpowiedzi uśrednione SEP, AEP) są zapisywane i mają wartość dokumentacyjną dołączaną do historii choroby pacjenta.

Zmiany odczytanych potencjałów – spadek amplitudy, zmiana latencji, brak występowania specyficznych załamków krzywych stanowi dla zespołu chirurgicznego ostrzeżenie o tym, że struktury nerwowe doznają uszczerbku w wyniku procesu resekcji – zostały naruszone chwilowo lub trwale: w sposób mechaniczny (ucisk narzędziem, przecięcie), w sposób termiczny w wyniku pracy elektronarzędzi  (podgrzane, trwale skoagulowane) lub niedokrwione i ich funkcja przewodnictwa nerwowego została zatrzymana. Dopóki zmiany te zostaną wychwycone na wczesnym etapie dopóty można prognozować, że będą odwracalne – szybka informacja dla zespołu chirurgicznego może zweryfikować strategię operacyjną, zatrzymać radykalność resekcji, zmienić położenie narzędzi w polu operacyjnym. To stanowi właściwą wartość dodaną neuromonitoringu do prawidłowego procesu leczenia chirurgicznego – dodatkowe, wiarygodne źródło informacji o stanie pacjenta.

Poza aspektami medycznymi, usprawnienia jakości procesu leczenia chirurgicznego należy pamiętać o aspektach formalno-prawnych – właściwie zabezpieczony interes pacjenta to również zabezpieczenie chirurga oraz szpitala.

Celem chirurgicznej resekcji zmiany chorobowej jest doszczętne, całkowite usunięcie tkanki chorej bez naruszenia tkanki zdrowej – trudny kompromis sztuki chirurgicznej, nie zawsze możliwy, neuromonitoring śródoperacyjny przybliża chirurga w dążeniu do ideału i zmniejsza ryzyko powikłań dla pacjenta. Warto zaznaczyć, iż każdy pacjent i stan zaawansowania choroby jest indywidualny, zastosowanie neuromonitoringu to świadoma decyzja lekarza a efekt końcowy jest zależny od bardzo wielu czynników okołooperacyjnych. Neuromonitoring to przydatne narzędzie w rękach świadomego zespołu chirurgicznego, który aktywnie korzysta z IONM w czasie zabiegu i stosownie do wskazań systemu modyfikuje strategię leczenia chirurgicznego.

 

|  Słowniczek  |  Etapy postępowania  |  Administracja Szpitala  |  Anestezjologia  |  Korzyści  |

 

Jestem Lekarzem

Dodatkowe informacje