Choroby kręgosłupa to w większości wypadków choroby cywilizacyjne

Siedzący tryb naszego życia zawodowego, brak ruchu, nadmierna waga obciążają kręgosłup doprowadzając do nieodwracających zmian, które często wymagają leczenia chirurgicznego. Interwencja chirurgiczna w obrębie kręgosłupa szyjnego, piersiowego lub lędźwiowego bywa ryzykowna dla układu nerwowego. Operacje wymagające zastosowania skomplikowanych systemów implantów kręgosłupowych narażają na porażenia czucia oraz ruchu. Coraz bardziej popularne i preferowane operacje minimalnie inwazyjnie również mogą przyczyniać się do powstawania deficytów neurologicznych.

W operacjach na rdzeniu kręgowym neuromonitoring jest uznanym i koniecznym narzędziem dla zespołu chirurgicznego, bez którego ryzyko porażenia jest bardzo wysokie. Neuromonitoring w chirurgii kręgosłupa obok chirurgii głowy jest najbardziej zaawansowaną techniką śledzenia stanu funkcjonalnej integralności układu nerwowego pacjenta w czasie zabiegu chirurgicznego. Do pacjenta podłączanych jest wiele elektrod, które z jednej strony stymulują a z drugiej odbierają biosygnały. Na podstawie zmian biosygnałów można wnioskować o tym czy dzieje się coś niepokojącego. Dodatkowym atutem neuromonitoringu w chirurgii kręgosłupa jest mniejsze narażenie pacjenta i zespołu chirurgicznego na szkodliwe oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego, poprawne wskazania systemu neuromonitoringu pozwalają na wykonanie mniejszej liczby zdjęć rentgenowskich w celu weryfikacji poprawności położenia implantów i śrub transpedikularnych.